Beylik laflar edip, kendi kendime gaza geldiğim pasta yapma maceramda ebemin bale pabucunu görmüş olarak karşınızdayım.
Cesaretimi kutluyorum, gözü kara olmak güzel bişey fakat dün doğum gününde uydurduğum hiçbir şeye iltifat edilmedi :))
Tarifler elimdeydi, tarifleri birebir uygulasam sorun da çıkmayacaktı ama nerden geliyor bu bilmişlik, bizde genetik mi, özgüvenim fazla mı yüksek? ben anlamadım. Tek bildiğim, bu huyumdan vazgeçmem gerektiği..
Pastalarımın keklerinde genellikle pudingli kek tarifimi kullanıyorum ve sonuç mükemmel. Özellikle kakaolu pastalarda gerçekten iyi sonuç veriyor. Ama ben sürekli pudingli kek yapmak istemiyorum. Normal reçetelerim olsun derdindeyim, yeni tairfleri denemeyi seviyorum. Bu şekilde, bana en çok yakışan tarifi bulabileceğimi düşünüyorum.
Adresim Cafe Fernando oldu. Daha önce pastasını yaptım, adam inanılmaz ayrıntılı anlatıyor, yapılış zor olsa bile bir anda kolaycacık uygulanıyor. Yine aynı siteye gittim.
Pastalarını araştırdım, çikolatalı ve çilekli pastasını yapmaya karar verdim. Zaten yeğenim "çok çikolatalı olsun" diye tutturmuştu, verilecek en iyi karar bu pastaydı. Hatam, kekin tarifini burdan alıp, ara krema ve üst kaplamasını yine aynı siteden limonlu butter cream tarifini yapmak ve çok biliyorum ya (!!) o kremadan da limon suyunu çıkartmak oldu.
Yani çikolatalı kek olacak, arasında buttercream olacak, üstü de aynı kremayla kaplanacak. Bu krema bu keke yakışır mı, soran yok!
Yakışmadı abi. Krema zaten krema gibi olmadı. Nasıl yani, şöyle, hep internette gördüğüm, tarifini bir türlü bulamadığım, kar gibi, köpük gibi, yoğun kıvamlı o kremalara benzemiyordu, kekin üstünü kaplarken alttan hep çikolatalı kek gözüktü. Adamın suçu yok, zaten yazısında böyle bir iddiası yok!! limonlu pastasının üstüne krema sürmüş ama hindistan cevizi ile güzelce kapatmış. Zaten çikolatalı kekle kullandığı krema da çikolatalı.. bu krema bile değil!!
Neyse uzatmıyım.
Kekin üstü güzel kaplanmadı. Dolaba attım. Moralim bozuldu. Ukalalığıma kızdım. Pasta yapmasını bilmeden, dükkan hayallerine kapılmama kızdım. Gittim yattım.
Uyuyamadım, kalktım. Bir şekilde pastayı güzelleştirmem gerekiyordu. Eski dostum krem şantinin kollarına koştum. Kremayı pastadan sıyırıp, önce beyaz şantiyle kapladım. Sonra da pembe gıda boyası ekleyerek süsler yaptım. Sonuç: nispeten sevimli bir pasta çıktı.
Gel gör ki, kallavi bir akşam yemeğinden sonra pasta servise çıktığında, hem yoğun çikolatalı kek, arada çikolata parçaları, dışta iki kat krem şanti olunca inanılmaz ağır fakat lezzetli bir pasta olmuştu.
Krem şantiyi sıyırıp afiyetle lüplettik.
Bu pastadan çıkarılan ders 1: en kısa zamanda pasta kursuna gidip, bu işi profesyonel birinden öğrenmek
2: tarifleri kafana göre parçalamak yerine, bire bir uygulamak!
