:)
Ne biçim de yıl geçti!
Hayatımın en bomba senesiydi resmen. Daha önce bu kadar koşturmamıştım. Popülerlik tavan yaptı, herkes peşimde pervaneydi, vallahi çok hoşuma gitti :)
Oturup eski yıl, yeni yıl hesaplaşması yapmayacağım şimdi. Yeni yıl dilekleri ve kararları da saçma geliyor, verilen kararların çabuk unutulduğuna şahidim.
Bu sene yeni yılı annemlerle birlikte geçirmek istedim. Ev çok boş kalacaktı gitmeseydik. Annemler mahsun olacaktı ister istemez.. Biz her sene yeni yılın ertesi günü toplanırdık annemlerin evinde. Ablamlar falan gelirdi, hediyeler o gün açılırdı. Bu sene ben annemlerle kutlayacağım diyince onlarda gelmek durumunda kaldı :) eh iyi oldu! Hindiyi ben pişirdim yine. Senelerdir aynı tarif ve aynı sonuç. Klasik tarifim oldu ve çok memnunum. Ayrıca çok pratik. Bir sonraki yazıda vereyim tarifini, seneye hazırlık olsun isteyene.
Ertesi gün de kayınvalidemde bir organizasyon yaptım, eltiyle görümceyi kafalayarak kayınvalidemin evinde kahvaltı düzenledim. İki aileninde gönlü hoş edildi, bizde mutlu olduk. Yılbaşının ertesinde uyanması çok zor olsa da!! Güzel organizasyondu. İnsanın sevdikleriyle, kocaman kalabalık bir masada yemek yemesinden daha güzel ne olabilir ki? Yemek pişirmeyi seviyorum, gerçekten çok seviyorum, yıllardır hazırladığım kutlama masaları 10 kişinin altına düşmedi ( bizim ailenin kalabalığından ötürü) Hazırlaması keyifli, sunması keyifli, oturup güle oynaya yemesi keyifli.. Kutlama demek, yemek yemek benim için :)
2014, aile büyüklerinin kıymetini anladığım sene oldu aslında. Hayır bunun sebebi evlilik değil. Bir aile yakınımıza doktorun 4 ay ömür biçmesi asıl sebep. Kaybetme korkum tavan yaptı. Hem kendi aileme, hem Osi'nin ailesine daha sık gider oldum. Yarın bir çok şey için çok geç olabilir işte. Hayat dediğin şey ne kadar da tuhaf. Hiç vakit kaybetmemek lazım aslında. Yemek mi istiyorsun? Ye. Almak mı istiyorsun? Al. Denemek mi istiyorsun? Dene! Gül! Ağla! Bağır! Kahkaha At!!!! Bunlar için başına bir şey gelmesini bekleme işte. Bunları bildiğim halde, daha derinden farkettiğim bir sene oldu. Şimdi daha sık söylüyorum seni seviyorum diye etrafımdakilere. Kırılmıyorum eskisi kadar. Küsmüyorum. Yarın belki de çok geç. Bir gün lanet doktorun biri çıkıp 4 ay ömür biçebilir en kıymetline. Öyle işte.
Evlilik iyi gidiyor. Bu adam bana hayatımda ilk defa bebek istediğimi farkettiriyor. Farketmemeye çalışıyorum. Dur daha erken yani. Sözleriyle değil ama davranışlarıyla bana kendimi özel hissettiriyor. Hoşuma gidiyor..
Site hayatından nefret ediyorum. Keşke minnacık ama müstakil bir evimiz olsa. Bahçesi minicik olsa bile yeter. Sırf bize ait olsa.. Ah be! ( hadi evren be! )
