İnsanın hevesi bu kadar kırılmaz ki! İki gün öncesine kadar blog girişi yapmak istediğimde o çirkin "mahkeme kararı" yazısını görmekten gına gelmişti.. Şimdi açık, bir saat sonra ne olur bilemem. Ne saçma işlerle uğraşıyoruz pes diyorum!
O kadar özledim ki buraya gelmeyi, arkadaşlarımı okumayı, içimi dökmeyi!
Bu ara aşırı şekilde pasta yapmak istiyorum... Kalk yap diyorsun iyi güzel ama hani vakit? Hani enerji? Aptal haldeyim :) Gerçi alıştım, her sabah buraya gelmeye alıştım, erken kalkmaya da alıştım tabii :) Komşularımın her sabah uğramasına alıştım, onlarla sohbet etmeye, uzuuun sessizlikler oluşmasın diye havadan sudan sohbet açmaya alıştım :) Evin faturalarını ödemeye alıştım mesela, sonraaa dükkanın faturalarını ödemeye de alıştım :) Bu uğurda yeni sezon ayakkabılarına uzaktan iç geçirip yoluma devam etmeye de alıştım :) Karşı apartmanda oturan dedikoducu teyzeye alıştım mesela, sürekli camda olmasına alıştım, sürekli bize bakmasına alıştım, nokia şarjı vs isteme bahanesiyle gelmesine alıştım, kibarca göndermeyi de öyle... :) Pısırık oğlunun sürekli sırıta sırıta bakmasına alışamadım yalnız. Bu tarafa bakarken kapıya toslayacak bir gün eminim, sabırla bekliyorum :))) Ama kapımızı önündeki hamile kediye alıştım, oda bana alıştı, yavrularını da sevdirecek umarım :)
Öyle işte :)
Emlakçıları kimse sevmiyormuş öğrendim, emlakçılar da insanları iyi dolandırıyormuş onu da öğrendim :) Ben iyi emlakçıyım ama valla bak :) Kimseyi sömürmedim :)
Böyle böyle geçiyor gidiyor günler. Daha güzel ve samimi yazılar da yazacağım ama sevgili büyüklerimiz akıllarına estikçe kapatırlarsa olmaz işte.. bakalım gelecek günler ne gösterecek? O zamana kadar öperim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder